Post, mutsjes en honden

Mutsjes, aai-pets, nee geen iPad, maar een aaipet. Ze zijn zo leuk om te maken.
met dit patroon ben ik aan het werk gegaan  en heb er, al zeg ik het zelf wat leuks van gemaakt. Eén dagje werk had ik er van. Moet zeggen het idee was van manlief en ik ben er verder mee aan het werk gegaan. Toen hij het er over had, was het gauw het warme eten op eten en voor 6 uur nog even de de winkels in duiken. Gossie wat had ik er zin in. Ik moest eerst nog even een leuk mutsje voor een opdracht afmaken. Een mutsje met Dikkie Dik er op.  En daarna kon ik aan de slag. De muts met Dikkie Dik is in blijde dank ontvangen. Altijd leuk om daar bericht van te krijgen. De aaipetten werden ook met vrolijkheid bejegent op de fairs.

    

 

 



Verder probeer ik, ondanks mijn ongemakken op het gebied van eczeem op de raarste plekken, mijn plicht als hondenbezitter te doen. Ik ben er dankbaar voor dat ik veel hondenbezitters ken en enkelen van die hondenbezitters wel eens bij me over de vloer komen. Waar ik kan wandel ik zoveel mogelijk en verder kan ze haar gram dus kwijt als ik bezoek krijg van baasje(S) met hond. De volgende dag is ze dan uitgeteld. Eerdaags maar weer eens op zoek naar een grote flos voor haar want de kleine heeft in een paar uur gesloopt, voordeel is wel dat haar tandjes gezond blijven.



Normaliter heb ik begin december de kaarten al verstuurd, maar door alle drukte en soms ook ongemakken kwam ik er niet toe om nog meer kaarten te maken en ze te versturen. Ik had meer dan voldoende voor de verkoop. Zelfs nog over en die gebruik ik voor het versturen. Als je dan één jaar, 2 weken later je kaarten verstuurd, kom je tot een verrassende ontdekking. Mensen zijn niet zo kaartstuurderig. Wat de reden er van is, maakt me niet uit, maar het heeft me wel wakker gemaakt. Ik heb altijd met plezier 50 tot 60 kaarten verstuurd naar familie, vrienden en mensen om mij heen waar ik op de één of andere manier een band mee had. De band zal nog steeds blijven, maar ik ga wat kieskeuriger worden. De kaarten die bij me binnen gekomen zijn, krijgen er ook netjes eentje terug hoor. Dat waardeer ik zeer. Ze liggen klaar om verstuurd te worden. Maandag gaan ze op de bus. Of je drie velletjes zegels kwijt bent of één, dat scheelt toch aardig wat. Ik denk maar zo, het geld van één velletje daar kan ik mooi weer iemand blij mee maken. Ik investeer nog een keer in de actie van de JUMBO. En ik sluit weer af met:

Veel lees en hobbyplezier
En fijne kerstdagen
Groet
Carla Kerkwijk