Iets met karton

Zondag was mijn facebookstatus 'iets met karton'.
Ik zat hier met weet ik veel hoeveel vormen, maten en kleuren karton in 6 porties te verdelen.
Hoe kwam ik daar aan?

Een aantal weken geleden werd mij gevraagd of ik nog interesse had in hobbymateriaal. Dinnetje Cindy vroeg mij dat. Oma was overleden en zij had nogal wat hobbyspulletjes verzameld. Ik had wel interesse. Ben ik er zelf al blij mee, ik weet dat ik er anderen ook blij mee maak. 'Dan kom ik gauw langs om het te brengen.' was het haar antwoord.  Twee weken geleden kwam de vraag of ze langs kon komen. Voor beiden kwam de vrijdag goed uit. Dus afgelopen vrijdag stond ze bij me voor de deur.

'Je zal straks verbaasd staan hoor hoeveel ik bij me heb', was haar commentaar na de nodige bakken thee en koffie en een lunch. 'Ok, we zullen zien.' Nou ze had gelijk. 2  bananendozen zaten over de nok vol met spulletjes. Ik straalde helemaal volgens mij. Zo'n bult karton had ik nog nooit bij elkaar gezien. Rondjes, vierkantjes, rechthoeken, vellen karton, kaarten, enveloppen en weet ik veel wat voor spulletjes allemaal. Ik dacht gelijk hier kan ik heel veel mensen blij mee maken. Buurvrouw kreeg de doos met handwerktijdschriften. Ze zou ze doornemen en als ze wat voor me zag dan zou ze me er op attenderen. Dit gebeurde vandaag. Ze kwam een leuk gebreid beetje tegen.

Zondag aardig aan het opruimen geweest dus. Dochterlief krijgt karton opgestuurd of als iemand er naar toe gaat nemen ze het wel even mee denk ik. Haar vriendin hobbyt ook graag dus die maken we dan ook gelijk maar blij. Schonedochter nam twee volle diepvrieszakken karton mee.Vriendin ook, inclusief een paar tijdschrifen en vellen over 3D voor haar dochter. Morgenavond gaan er ook nog weer een paar zakjes mee en voor mezelf staat er een doos met allemaal ponsen, karton en nog wat spulletjes klaar. Ik ben blij. Ik kan geven maar maak mezelf ook blij.

Cindy en ik hebben uiteraard vrijdag een ontzettende gezellige dag gehad. De tijd vloog voorbij. Voor we het wisten was het half 5 en liepen we met de hond buiten en besloot Cindy toch dat het wat later werd dan gepland, dus het thuisfront maar even ingelicht en uiteindelijk was het een uur of 6 dat ze huiswaarts ging. En het allermooiste is nog wel dat ze haar angst voor het rijden op de snelweg toch wel mooi heeft overwonnen. Top meissie. Was wel even het vermelden waard vond ik.

Veel lees en hobbyplezier
Vriendelijke groet Carla