Het wiebelende staart syndroom.

We hebben in de loop van ons huwelijk al aardig wat ervaring opgedaan met het ras labrador. Voor Leika hadden we al 2 blonde labradors. Allebei schatten en de nodige avonturen mee beleefd. Buffy en Beau hadden op het laatst verschillende kwalen waaronder een rugkwaal. Ze kregen er pijnstillers voor en hebben nog de nodige jaren vrolijk rond gehobbeld. Buffy kreeg het rond haar 9e a 10e jaar en Beau had het rond zijn 7e a 8e jaar. Uiteindelijk  zijn ze beiden overleden rond de 13,5 jaar. 

Begin juni hebben we een flinke wandeling met haar gemaakt bij het Boomkroonpad en dat was een beetje te veel van het goede voor haar. Toen we weer bij het buitencentrum aankwamen ging ze liggen en kwam ze niet meer overeind. Heel erg schrikken. We dachten dat het misschien aan de warmte lag, maar het was 18 graden. De afstand was ook maar 5 kilometer. Uiteindelijk ging ze na de nodige rust en voldoende water en afkoeling, want we dachten dat het daar mee te maken had, weer richting de auto en naar huis. De daarop volgende dagen hielden we haar goed in de gaten en ze knapte weer op. 

Ze was vrolijk, dol,driest, zoals een labrador eigen is. Het enige wat ons opviel was dat ze ontzettend traag liep. Soms ging het wat beter, maar vaak bleef ze achter. Vreemd. Uiteindelijk toch maar eens naar de dierenarts. Ze is net 5,5 jaar oud, dus even laten controleren. Had ze toch wat overgehouden aan die wandeling? Was de klap die ze kreeg toch te veel geweest? 

Laat dat nou mee vallen, ze heeft last van het wiebelende staart syndroom. Ruggewerveltje in de buurt van de staart is gevoelig. Ik riep gelijk labradorkwaaltje zeker!! Buffy en Beau hadden dat ook. Leika is er alleen wat vroeger bij. Met  een half tabletje loopt ze weer lekker met me mee. We zien wel hoe het loopt.